ഋതു - കഥയുടെ വസന്തം

ശവപ്പെട്ടി കച്ചവടക്കാരന്‍റെ മരണം..

പ്രണയിച്ചു പ്രണയിച്ചു ഞങ്ങള്‍ ഒരു പാട് ദൂരം നടന്നു...അത് വല്ലാത്ത ഒരു അനുഭൂതി ആയിരുന്നു...പരസ്പരം പ്രണയിച്ചു കൊണ്ട് ഇരിക്കുന്ന കിളികളെ കണ്ട്... കാറ്റിനെ പ്രണയിക്കുന്ന മുളയെ കണ്ട്...പൂവിനെ പ്രണയിക്കുന്ന പൂമ്പാറ്റകളെ കണ്ട്...പ്രണയം മാത്രം കണ്ട്..പ്രണയിച്ചു കൊണ്ട് ഒരു പാട് ദൂരം ഞാനും അവളും നടന്നു...

നടന്നു നടന്നു ഞങ്ങള്‍ എത്തി ചേര്‍ന്നത്‌.............. ഭൂമിയുടെ അറ്റത്താണ്....അവിടെ ആകാശവും ഭൂമിയും മുഖം ഉരുമി നില്‍ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു...സൂര്യന്‍ കടലിനോടു പ്രണയം പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു...ആമ്പലുകള്‍....  ചന്ദ്രനോടും...

അവിടെ വച്ച്.. എന്‍റെ ചോദ്യങ്ങള്‍ക്ക് അവളുടെ നിശ്വാസങ്ങള്‍ മറുപടി പറഞ്ഞു....അവളുടെ  വിയര്‍പ്പു  എന്‍റെ ചുണ്ടിലെ സംഗീതം ആയി...

മയക്കത്തില്‍ ഞാന്‍ അവളോട്‌ ചോദിച്ചു..."" ഞാന്‍ നിന്‍റെ ഹൃദയത്തെ തകര്‍ക്കട്ടെ....?""

അവള്‍ പെട്ടന്ന് എണീറ്റ്‌.... എന്നിട്ട് എന്നോട് ചോദിച്ചു...." നിന്നോടുള്ള പ്രണയം മാത്രം നിറഞ്ഞു നിറഞ്ഞു തുളുമ്പി നില്‍ക്കുന്ന എന്‍റെ ഹൃദയത്തെ തകര്‍ക്കാന്‍ നിനക്കാവുമോ..?""

ഞാന്‍ പറഞ്ഞു..."എനിക്ക് നിന്നെ വേണ്ട...നമുക്ക് നമ്മുടെ  പ്രണയം മറക്കാം...ഇവിടെ വച്ച് പിരിയാം...എല്ലാം മറക്കാം ..""

ചതിയില്‍ പെട്ട് പകുതി വഴിക്ക് യുദ്ധം നിര്‍ത്തിയ പോരാളിയെ പോലെ അവള്‍ ചിരിക്കാന്‍ തുടങ്ങി....നിസ്സഹായ ആയി....

എനിക്ക് അപ്പോള്‍ സന്തോഷം ആയിരുന്നോ....അതോ ആശ്വാസം ആയിരുന്നോ..? അറിയില്ല...

ഞാന്‍ അവളോട്‌ ചോദിച്ചു....""അവസാനം ആയി നിനക്ക് എന്താണ് എന്‍റെ അടുത്ത് നിന്നും വേണ്ടത്...?"".

അവള്‍ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല....പകരം അടുത്ത് വന്നു ..എന്‍റെ ഹൃദയത്തില്‍ അവളുടെ നഖം കൊണ്ട് ചെറിയ ഒരു മുറിവുണ്ടാക്കി....

പിന്നെ  പെട്ടന്ന് പകച്ചു  പോയ എന്നെ നോക്കാതെ തരിഞ്ഞു നടന്നു...

അവളുടെ കണ്ണ് നീര്‍ ഒരു മഴയായി .. പുഴയായി..കടലായി..ആര്‍ത്തു ഇരമ്പുന്ന തിരമാലകള്‍ ആയി...എന്നെ മറിച്ചിട്ട് എന്‍റെ ജീവനെ മറിച്ചിട്ട് ഒഴുകാന്‍ തുടങ്ങി...

അവള്‍ ഹൃദയത്തില്‍ നഖം കൊണ്ട് പോറിയത് ഒരിക്കലും ഉണങ്ങാത്ത മുറിവ് ആയി മാറി കഴിഞ്ഞു...

ശവപ്പെട്ടി കച്ചവടക്കാരനും മരണം ഉണ്ടാവില്ലേ അല്ലെ..?