പരിണാമ കഴുതകള്‍

മുഖക്കുറി: പ്രതിഷേധങ്ങളും പ്രകടനങ്ങളും പൊതുയോഗങ്ങളും നിരോധിക്കപ്പെട്ട് ഷണ്ഡത്വത്തിലേയ്ക്ക് നയിയ്ക്കപ്പെടുന്ന സമകാലിക കേരളീയ സമൂഹത്തിനായി ഈ കഥ സമര്‍പ്പിയ്ക്കുന്നു.

അതൊരു  ചെറിയ രാജ്യം. ധാരാളം പുഴകള്‍ , മലകള്‍ , കാടുകള്‍ എന്നു വേണ്ട പ്രകൃതി കനിഞ്ഞനുഗ്രഹിച്ച ദൈവത്തിന്റെ സ്വന്തം രാജ്യം. എങ്ങും സമ്പല്‍ സമൃദ്ധി.  അതി സുന്ദരന്മാരും സുന്ദരികളുമായ പ്രജകള്‍ . അവര്‍ക്കെപ്പോഴും സന്തോഷം മാത്രം. ആട്ടവും പാട്ടുമായി തിന്നും കുടിച്ചും അവര്‍ അര്‍മാദിച്ചു ജീവിച്ചു വന്നു..

ആ രാജ്യത്തിന്റെ ആകാശത്ത് ഒട്ടേറെ ഗന്ധര്‍വന്മാര്‍ പാര്‍ത്തിരുന്നു. അവര്‍ കാലം തെറ്റാതെ മഴ പെയ്യിച്ചു. മഞ്ഞു പൊഴിച്ചു. വല്ലപ്പോഴൊക്കെ ഇടിമിന്നല്‍ പായിച്ചും വലിയ കാറ്റുകള്‍ അഴിച്ചുവിട്ടും അവരെ പേടിപ്പിച്ചു. 
ചില രാത്രികളില്‍ അവര്‍ അവിടത്തുകാര്‍ക്കു വേണ്ടി സ്വര്‍ണനാണ്യങ്ങള്‍ പൊഴിച്ചു കൊടുക്കും. നേരം പുലരുമ്പോള്‍ മുറ്റത്തു നിന്നും വഴിവക്കില്‍ നിന്നുമൊക്കെ അവര്‍ സ്വര്‍ണം പെറുക്കിയെടുത്തിരുന്നു.
അങ്ങനെയാണ് ആ രാജ്യത്തെ ജനങ്ങള്‍ തൊഴിലൊന്നും ചെയ്യാതെ  സുഖിച്ചു ജീവിച്ചത്.

ചാന്ദ്രസംക്രമണത്തിലെ വെളുത്ത പക്ഷങ്ങളില്‍ ഗന്ധവര്‍ മണ്ണിലേയ്ക്കിറങ്ങി വരും. പുരുഷന്മാരുള്ളിടത്ത് അവര്‍ക്ക് നേരിട്ട് കയറിക്കൂടാ എന്നൊരു ശാപമുണ്ട്. അതുകൊണ്ടവര്‍ ഇളം കാറ്റായി പൂനിലാവിലൂടെ പറന്നു നടക്കും. എന്നിട്ട് തുറന്ന ജാലക പഴുതിലൂടെ കിടപ്പറകളിലേയ്ക്കെത്തി നോക്കും. അപ്പോള്‍ നറും മുല്ലപ്പൂക്കളുടെ സുഗന്ധം അവിടെയാകെ നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കും. അങ്ങനെ അവര്‍ അവിടുത്തെ സുന്ദരിമാരെ വശീകരിയ്ക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.  ഏതെങ്കിലും പെണ്ണ് മനസ്സുകൊണ്ട് ആഗ്രഹിച്ചാല്‍ പിന്നെ അവളെ ഗന്ധര്‍വന് പ്രാപിയ്ക്കാം.എന്നാല്‍ എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും അവിടുത്തെ ഒരു സുന്ദരിയെപ്പോലും പാട്ടിലാക്കാന്‍ ഗന്ധര്‍വന്മാര്‍ക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല. കാരണം അവിടുത്തെ പുരുഷന്മാര്‍ നല്ല കരുത്തന്മാരും ഉത്തേജിതരുമായിരുന്നു. അതുകൊണ്ടു തന്നെ അവിടുത്തെ  സ്ത്രീകള്‍ സംതൃപ്തരായിരുന്നു. പിന്നെങ്ങിനെ വശീകരണം ഏല്‍ക്കും?

എന്നാല്‍  ചില പ്രശ്നങ്ങള്‍ ഇല്ലെന്നു പറയാനും പറ്റില്ല. കാരണം പല പുരുഷന്മാര്‍ക്കും അമിതോത്തേജനം കൂടി ഉണ്ടായിരുന്നു. അതിന്റെ കുഴപ്പങ്ങള്‍ അറിയാമല്ലോ?  ചിലര്‍ സ്ത്രീകളെ കണ്ടാല്‍ ആര്‍ത്തിയോടെ തുറിച്ചു നോക്കും.  അവസരം കിട്ടിയാല്‍ തലോടാനും മടിയ്ക്കില്ല. ഇതൊക്കെ ചില സ്ത്രീകള്‍ ഇഷ്ടപെട്ടെന്നിരിയ്ക്കും, ചിലര്‍ മിണ്ടാതെ സഹിച്ചെന്നുമിരിയ്ക്കും. എന്നു വച്ച് എല്ലാവരും അങ്ങനെയായിക്കൊള്ളണമെന്നില്ലല്ലോ?

ശീലാവതി ആ രാജ്യത്തെ അതിസുന്ദരിയായ ഒരു പ്രജയാണ്. അവിവാഹിത. അവളുടെ ഒരു കടാക്ഷം കൊതിയ്ക്കാത്ത പുരുഷന്‍ ആ രാജ്യത്തുണ്ടോ എന്നു ചോദിച്ചാല്‍ ഉത്തരം കണ്ടെത്താന്‍ ബുദ്ധിമുട്ടും. ശാലീനയായ ശീലാവതിയാകട്ടെ, ഒരാളുടെയും പ്രേമത്തിന് വഴങ്ങാന്‍ തയ്യാറല്ലായിരുന്നു. അവളുടെ ആരാധന ഒരേ ഒരാളോടു മാത്രം. ആ രാജ്യത്തെ ആരാധനാമൂര്‍ത്തിയായ ദേവേന്ദ്രനോട്. ദേവേന്ദ്രന്റെ വലിയൊരു ക്ഷേത്രം അവിടെയുണ്ട്. അവിടവിടെ ചെറിയ ക്ഷേത്രങ്ങള്‍ ഉണ്ടെങ്കിലും ഏറ്റവും വലുതും പ്രധാനവും രാജധാനിയ്ക്കടുത്തുള്ളതാണ്.

എത്ര സുഖസമൃദ്ധിയായാലും ഏതു രാജ്യത്തും ചില അലോസരങ്ങളൊക്കെ ഉണ്ടാകുമല്ലോ? ഉദാഹരണത്തിന് ആ രാജ്യത്തെ ഭരണം തന്നെ. അവിടുത്തെ മഹാരാജാവിന് ഇരട്ട ആണ്‍ മക്കളാണ്. മഹാരാജാവ് നാടു നീങ്ങിയതോടെ ആരു കിരീടാവകാശിയാകുമെന്ന തര്‍ക്കമുണ്ടായി. അവസാനം രാജഗുരുവിന്റെ തീര്‍പ്പനുസരിച്ച്, ഓരോ വര്‍ഷവും മാറി മാറി രണ്ടുപേരും സിംഹാസനത്തിലിരിയ്ക്കട്ടെ എന്നു തീരുമാനിച്ചു. സഹോദരന്മാരെങ്കിലും രണ്ടിനും തമ്മില്‍ കണ്ടുകൂടാ. ഒരാളുടെ ഉത്തരവുകള്‍ അടുത്തയാളുടെ ഊഴം വരുമ്പോള്‍ റദ്ദാക്കും. ആദ്യത്തെ ആളിന്റെ ശിങ്കിടികളെ മറ്റേയാള്‍ വരുമ്പോള്‍ പുറത്താക്കും.
ഇങ്ങനെ പല പ്രശ്നങ്ങളും ജനങ്ങള്‍ക്ക് അലോസരമുണ്ടാക്കിയിരുന്നു. ഇത്തരം ഘട്ടങ്ങളില്‍ ജനങ്ങള്‍ കൂട്ടത്തോടെ ദേവേന്ദ്രനെ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചാണ് സങ്കടനിവൃത്തി നേടുക.

 ദേവേന്ദ്ര ക്ഷേത്രത്തിലെ നിത്യസന്ദര്‍ശകയാണ് ശീലാവതി. എന്നും രാവിലെ അര്‍ച്ചനാപുഷ്പങ്ങളുമായി അവള്‍ ശ്രീകോവിലിലെത്തും. പിന്നെ ആ സന്നിധിയില്‍ നൃത്തം ചെയ്യും, പാട്ടുപാടും. അങ്ങനെ ദേവപ്രീതിയ്ക്കായി അവള്‍ തന്നെ സ്വയം അര്‍പ്പിച്ചു.
അര്‍ച്ചന കഴിഞ്ഞ് പുറത്തിറങ്ങിയാല്‍  പിന്നെ യുവാക്കള്‍ മുതല്‍ വൃദ്ധര്‍ വരെ അവള്‍ക്കു പിന്നാലെ കൂടും. ചില ആള്‍ക്കൂട്ടത്തിലെങ്ങാനും പെട്ടാല്‍ തലോടലായി, തോണ്ടലായി അങ്ങനെ ആകെ ശല്യമായി.സഹികെട്ട അവള്‍ ദേവെന്ദ്രനോട് മനസ്സുരുകി പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു. തന്നെ ഈ ബുദ്ധിമുട്ടില്‍ നിന്നെങ്ങനെയെങ്കിലും കരകയറ്റണമേ..!

നെടുനാളത്തെ പ്രാര്‍ത്ഥനയ്ക്കൊടുവില്‍ ദേവേന്ദ്രന്‍ അവള്‍ക്കു പ്രത്യക്ഷനായി. അവളാകെ വിസ്മയിച്ചു പോയി. ഇന്നോളം ദേവന്‍ ആരെയും നേരില്‍ പ്രത്യക്ഷപെട്ട് അനുഗ്രഹിച്ചതായി കേട്ടിട്ടില്ല.
“ശീലാവതി, എന്താണു നിന്റെ പ്രശ്നം?”
“പ്രഭോ പുരുഷന്മാരുടെ ശല്യംകൊണ്ടെനിയ്ക്ക് വഴിനടക്കാന്‍ പറ്റുന്നില്ല. എവിടെ കണ്ടാലും തുറിച്ചു നോട്ടവും തലോടലും പ്രലോഭനങ്ങളുമാണ്” ശീലാവതി കരഞ്ഞുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“അതു നിന്റെ സൌന്ദര്യം കൊണ്ടല്ലേ? അതില്‍ സന്തോഷിയ്ക്കുകയല്ലേ വേണ്ടത്?”
“വേണ്ട പ്രഭോ. എന്നെ ഈ ശല്യത്തില്‍ നിന്നും രക്ഷിച്ചാല്‍ മതി.”
ദേവേന്ദ്രന്‍ തെല്ലിട ആലോചിച്ചു നിന്നു. എന്നിട്ടു പറഞ്ഞു:
 “ഉം.. ഗന്ധര്‍വന്മാരുടെ അനുഗ്രഹമുള്ളതിനാല്‍ അധ്വാനമില്ലാത്ത സുഖജീവിതം ഇവിടുത്തെ പുരുഷന്മാരുടെ കാമവും ഉത്തേജനവും അധികരിപ്പിച്ചിരിയ്ക്കുന്നു. അതാണ് ഈ ശല്യത്തിനു കാരണം. പക്ഷെ മറ്റ് സ്ത്രീകളാരും ഈ പരാതി പറയുന്നില്ലല്ലോ?”
“അവര്‍ക്കൊക്കെ ഈ ശല്യം ഇഷ്ടമായിരിയ്ക്കും. എന്നാല്‍ എനിയ്ക്കതിഷ്ടമില്ല പ്രഭോ. എന്നെ കൈവിടരുത് ദേവാ”
“ശീലാവതീ, എനിയ്ക്ക് പുതുതായി ഒന്നും ഉണ്ടാക്കാനുള്ള കഴിവില്ല. എന്നാല്‍ ഉള്ളതിനെ ഇല്ലാതാക്കാന്‍ പറ്റും. അതുകൊണ്ട് നിനക്ക് വേണ്ടി ഞാനൊരു ശാപവരം നല്‍കാം. അതോടെ നിന്റെ ഈ പ്രശ്നം പരിഹരിയ്ക്കപ്പെടും.”
“ശരി ദേവാ”. ശീലാവതി പ്രാര്‍ത്ഥനയോടെ കണ്ണുകളടച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ ഇന്നുമുതല്‍ ഈ രാജ്യത്തെ പുരുഷന്മാരുടെ ഉത്തേജനശേഷി ഇല്ലാതാവട്ടെ!”
ഇങ്ങനെ ശപിച്ച് ദേവേന്ദ്രന്‍ ഒരു പിടി അണുക്കളെ അന്തരീക്ഷത്തിലേയ്ക്ക് വാരിയെറിഞ്ഞിട്ട് അപ്രത്യക്ഷനായി.

ആ അണുക്കള്‍ അന്തരീക്ഷത്തില്‍ കിടന്ന് പെരുകാന്‍ തുടങ്ങി. എന്നിട്ട് അദൃശ്യരായി പുരുഷജാതികളെ തേടി പാറി നടന്നു. കാണുന്ന പുരുഷന്മാരുടെയെല്ലാം സിരകളിലേയ്ക്കവ തുളച്ചു കയറി. അവര്‍ക്കപ്പോള്‍ എന്തോ ഒരിക്കിളി തോന്നി. സിരകളില്‍ കടന്ന അണുക്കള്‍ രക്തത്തിലൂടെ സഞ്ചരിച്ച് അവരുടെ വൃഷണങ്ങളിലെത്തി. എന്നിട്ട് അവയെ പതുക്കെ നശിപ്പിയ്ക്കാനാരംഭിച്ചു.
ആദ്യ ആഴ്ചകളിലൊന്നും ശല്യത്തില്‍ വലിയ വ്യത്യാസം  കാണാനുണ്ടായിരുന്നില്ല. ശീലാവതിയ്ക്ക് ദേവേന്ദ്രന്റെ ശക്തിയില്‍ അല്പാല്പം അവിശ്വാസം തോന്നിത്തുടങ്ങി. തന്നെ അദ്ദേഹം പറ്റിച്ചതാണോ?

എതാണ്ട് രണ്ടുമാസമായതോടെ അറുപതു വയസ്സിനു മുകളിലുള്ളവരുടെ ഉത്തേജന ശേഷി പൂര്‍ണമായും നശിച്ചു. അതോടെ അവരില്‍ നിന്നുള്ള ശല്യത്തില്‍ നിന്നും അവള്‍ മോചിതയായി. അറുപതിനു മുകളിലുള്ള പുരുഷന്മാരെല്ലാം പെട്ടെന്ന് പടു വൃദ്ധരെപ്പോലെ ആയിപ്പോയി. തൊലിയെല്ലാം വല്ലാതെ ചുക്കിച്ചുളിഞ്ഞു. വല്ലപ്പോഴും ഭാര്യമാരുമായുണ്ടായിരുന്ന കിടപ്പറ സമ്പര്‍ക്കം ഇല്ലാതായി. എന്നു മാത്രമല്ല സ്ത്രീകളെ കാണുന്നതു പോലും അസഹ്യമായി.
പെട്ടെന്നുള്ള ഈ മാറ്റം പല സ്ത്രീകള്‍ക്കും ഉള്‍കൊള്ളാനായില്ല. അവരുടെ വീടുകളില്‍ കലഹം തലപൊക്കി. ചിലര്‍ കരുതിയത് ഭര്‍ത്താവിന് മറ്റെന്തോ ബന്ധങ്ങള്‍ കിട്ടിയതു കൊണ്ട് തങ്ങളെ അവഗണിയ്ക്കുകയാണെന്നാണ്.
ആ രാജ്യത്തെ വേശ്യകളുടെ വരുമാനത്തില്‍ കാര്യമായ കുറവു വന്നു. അവരുടെ ഇടപാടുകാരില്‍ നല്ലൊരു പങ്കുപേര്‍ മധ്യവയസ്കരായിരുന്നല്ലോ!

രണ്ടു മാസം കൂടി കഴിഞ്ഞതോടെ അന്‍പതുകളിലുള്ള പുരുഷന്മാരെയാണ് രോഗം കീഴ്പ്പെടുത്തിയത്. ഇത്തവണ ആദ്യത്തേതിലും രൂക്ഷമായി പ്രശ്നങ്ങള്‍ . പല ഭാര്യമാരുടേയും പ്രതിഷേധം കിടപ്പറയില്‍ നിന്നും സ്വീകരണം മുറിയിലേയ്ക്കിറങ്ങി. ഭര്‍ത്താക്കന്മാര്‍ തങ്ങളെ ശ്രദ്ധിയ്ക്കുന്നു പോലുമില്ലല്ലോ! പുരുഷന്മാരാകട്ടെ, നിസംഗതയോടെ വെളിയിലേയ്ക്ക് നോക്കിയിരുന്നതേയുള്ളു.

രാജ്യത്തെ ക്രൈം റിക്കാര്‍ഡില്‍ സ്ത്രീപീഡനകേസുകളുടെ ഗ്രാഫ് കുറയാന്‍ തുടങ്ങി. ആള്‍ക്കൂട്ടങ്ങള്‍ ,വാഹനങ്ങള്‍ ,എന്നിവിടങ്ങളില്‍ നിന്നും കാര്യമായ കേസുകള്‍ റിപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ടില്ല. അതോടെ നിയമപാലകരുടെ കാര്യക്ഷമതയെ പറ്റി രാജാവ്  ഒരു പ്രസ്താവന തന്നെ പുറപ്പെടുവിച്ചു.

അടുത്ത രണ്ടുമാസം കഴിഞ്ഞതോടെയാണ് പുരുഷന്മാരെ എന്തോ ഒരു രോഗം ബാധിച്ചിരിയ്ക്കുന്നുവോ എന്ന് വൈദ്യന്മാര്‍ സംശയിയ്ക്കാന്‍ തുടങ്ങിയത്. കാരണം അപ്പോഴേയ്ക്കുംനാല്പതുകളിലുള്ളവരെ രോഗം ആക്രമിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. പലരും ഈ പ്രശ്നവുമായി വൈദ്യന്മാരെ സമീപിയ്ക്കാനാരംഭിച്ചു. എന്നു തന്നെയല്ല  പല പുരുഷവൈദ്യന്മാര്‍ക്കും  ഇക്കാര്യം സ്വയം അനുഭവപ്പെട്ടു തുടങ്ങുകയും ചെയ്തു.
അതിനിടെ കൊട്ടാരത്തില്‍ നിന്നും മുഖ്യവൈദ്യനെ തേടി ആളെത്തി.  രാജാവിന് നാല്പത്തഞ്ചു വയസ്സാണല്ലോ.
അതേ വരെ തന്റെ നാലു റാണിമാരെയും ഒരേ പോലെ സന്തോഷിപ്പിച്ചിരുന്ന രാജാവിന് പെട്ടെന്നാണ് ആരേയും തൃപ്തരാക്കാന്‍ കഴിയാതായത്. അതോടെ റാണിമാര്‍ തെറ്റി. ഓരോ റാണിയും കരുതിയത്, തന്നോടുള്ള സ്നേഹം രാജാവിനില്ലാതായി, മറ്റുള്ളവരോടാണ് താല്പര്യം എന്നാണ്. അന്ത:പുരത്തില്‍ കലാപക്കൊടി ഉയരാന്‍ താമസമുണ്ടായില്ല.

രണ്ടു  രാജാക്കന്മാരേയും ഒരേപോലെ രോഗം ബാധിച്ചതിനാല്‍ വൈരം മറന്ന് അവരൊന്നിച്ച് കൂടിയിരുന്ന് ആലോചിച്ചു. അതിന്‍‌പടി രാജാവ് അടിയന്തിരമായി വൈദ്യസഭ കൂടാന്‍ കല്പനയിറക്കി. വൈദ്യന്മാര്‍ രാജ്യത്തെ സ്ഥിതി വിവരക്കണക്കുകള്‍ പരിശോധിച്ചപ്പോഴാണ് കാര്യത്തിന്റെ ഗൌരവം  ബോധ്യപ്പെട്ടത്. നാല്പതു വയസ്സിനു മുകളിലെയ്ക്കുള്ളവരുടെ ഉത്തേജനശേഷി ഇല്ലാതായിരിയ്ക്കുന്നു!

പ്രശ്നത്തിന് അടിയന്തിര പരിഹാരം കാണാന്‍ രാജാവ് ഉത്തരവിട്ടു.
 ലാബോറട്ടറികളില്‍ വൈദ്യന്മാരുടെ തലപുകഞ്ഞു. പഴയ താളിയോല ഗ്രന്ഥങ്ങള്‍ അരിച്ചു പെറുക്കി.
അവസാനം ഒരു ഫോര്‍മുല കണ്ടെത്തുന്നതില്‍ അവര്‍ വിജയിയ്ക്കുക തന്നെ ചെയ്തു. അങ്ങനെ ലാബില്‍ നിന്നും  ഔഷധം പുറത്തിറങ്ങി.
 “അസ്സലി പവര്‍ എക്സ്ട്രാ!”
രോഗം ബാധിച്ചവരെല്ലാം ക്യൂ നിന്ന് കുപ്പിക്കണക്കിന് ഔഷധം വാങ്ങിക്കൂട്ടി.
 കഴിച്ചവര്‍ക്കെല്ലാം  നല്ല ഉത്തേജനം ലഭിച്ചു. ഭാര്യമാര്‍ തങ്ങളുടെ നല്ലകാലം തിരിച്ചു വന്നതായി സന്തോഷിച്ചു. വേശ്യകള്‍ പഴയ ഇടപാടുകാര്‍ വീണ്ടും വാതിക്കല്‍ മുട്ടാനാരംഭിച്ചത്  കണ്ട് ആശ്വാസത്തോടെ നന്നായി അണിഞ്ഞൊരുങ്ങി.
ആള്‍ക്കൂട്ടത്തിനിടയില്‍ നിന്നും വാഹനത്തിരക്കിനിടയില്‍ നിന്നും  തങ്ങളുടെ ശരീരം തേടി വീണ്ടും കൈകള്‍ വരാന്‍ തുടങ്ങിയതില്‍ ചില സ്ത്രീകളെങ്കിലും സന്തോഷം പൂണ്ടു.

എല്ലാം രണ്ടുമാസത്തേയ്ക്കു മാത്രം! രോഗാണുക്കള്‍ ഔഷധത്തെ അതിജീവിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. കാര്യങ്ങള്‍ വീണ്ടും പഴയ പടിയിലേയ്ക്കു മടങ്ങി.

അടുത്ത ആറുമാസത്തോടെ കാര്യങ്ങള്‍ പൂര്‍ത്തിയായി.  പ്രായപൂര്‍ത്തിയായ എല്ലാ പുരുഷന്മാരുടേയും ഉത്തേജനശേഷി ഇല്ലാതായി. നശീകരണ രോഗം എല്ലാവരെയും കീഴ്പ്പെടുത്തിക്കളഞ്ഞു.
ഒറ്റ പുരുഷനും ഒരു സ്ത്രീയെപ്പോലും ശ്രദ്ധിച്ചില്ല. നിര്‍വികാരരായി നിസംഗരായി അവര്‍ അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും നടന്നു.
രാജ്യത്തെ യുവതികള്‍ ആകെ നിരാശരായി. എങ്ങനെയെല്ലാം അണിഞ്ഞൊരുങ്ങിയിട്ടെന്തു കാര്യം? ആരെങ്കിലും ഒന്നു നോക്കണ്ടെ?
വിദ്യാലയങ്ങള്‍ നിശബ്ദം. ആണ്‍കുട്ടികള്‍ പതിവുപോലെ ക്ലാസില്‍ വരുന്നു, പോകുന്നു. പെണ്‍കുട്ടികള്‍ അവിടെ ഉള്ളതായിപ്പോലും ഗൌനിച്ചില്ല.വിദ്യാലയ വളപ്പിലെ  വലിയ തണല്‍ വൃക്ഷങ്ങള്‍ നിരാശയോടെ ഇലകള്‍ താഴ്ത്തി നിന്നു. ഒറ്റ കാമുകന്‍ പോലും ഇപ്പോള്‍ അതിന്റെ ചുവട്ടില്‍ കാമുകിയെ കാത്തു നില്‍ക്കുന്നില്ല. ആരുടെയും പ്രേമസല്ലാപം കേള്‍ക്കാനില്ല.

ചില യുവസുന്ദരിമാര്‍ കൂടി ഒരു തീരുമാനമെടുത്തു. അന്നു രാത്രി രാജധാനിയിലെ തെരുവില്‍ കൂടി അവര്‍ അല്പ വസ്ത്രധാരിണികളായി നടന്നു. എന്തെങ്കിലും പ്രതികരണം....?
കഷ്ടം! ഒറ്റ പുരുഷന്‍ പോലും അവരെ ശ്രദ്ധിച്ചില്ല! ഈ അവഗണനയില്‍ മനം നൊന്ത് സുന്ദരികള്‍ തങ്ങളുടെ വസ്ത്രങ്ങള്‍ പൂര്‍ണമായും ഊരിയെറിഞ്ഞു. എന്നിട്ട് അവിടെ കണ്ട പുരുഷന്മാരുടെ മുന്നില്‍ ചെന്ന് ഗോഷ്ഠികള്‍ കാണിയ്ക്കാന്‍ തുടങ്ങി. ആണുങ്ങള്‍ മുഖം തിരിച്ചു കളഞ്ഞു.
പിറ്റേന്ന് പകല്‍ വെളിച്ചത്തിലും ആ സുന്ദരികള്‍ ഇതേ പരിപാടി നടത്തി. ആള്‍ക്കൂട്ടത്തിനിടയിലും തെരുവിലും ചന്തയിലും  പോയി തുണിയുരിഞ്ഞെറിഞ്ഞ് നൃത്തം ചവിട്ടി. എന്തു ഫലം? പുരുഷന്മാര്‍ തന്നെ ആ തുണി എടുത്തുകൊണ്ടു വന്ന് അവരെ നിര്‍ബന്ധപൂര്‍വം ധരിപ്പിച്ച് പറഞ്ഞു വിട്ടു.

രോഗത്തിന്റെ ഭീകരാവസ്ഥ സ്ത്രീകള്‍ക്ക് ബോധ്യമായി. പുതുതായി ഒറ്റ വിവാഹം പോലും നടക്കുന്നില്ല. തുണിക്കടകള്‍ , സ്വര്‍ണാഭരണശാലകള്‍ , ബ്യൂട്ടിപാര്‍ലറുകള്‍ , മാര്യേജ് ബ്യൂറോകള്‍ ,വീഡിയോ ലൈബ്രറികള്‍ ,മൊബൈല്‍ ഷോപ്പുകള്‍ , വേശ്യാലയങ്ങള്‍ ഇവയെല്ലാം ഏറെക്കുറെ അടച്ചുപൂട്ടലിലെത്തി. ഒരാള്‍ പോലും അങ്ങോട്ടു തിരിഞ്ഞു നോക്കുന്നില്ലല്ലോ!
പത്രങ്ങളിലെ ക്ലാസ്സിഫൈഡ് കോളങ്ങള്‍ ഒഴിഞ്ഞു കിടന്നു. വിവാഹ പരസ്യങ്ങളേ ഇല്ലാതായി. പുറത്തു പറയാന്‍ പറ്റാത്ത രഹസ്യ രോഗങ്ങള്‍ , നീളവും ബലവും വര്‍ദ്ധിപ്പിയ്ക്കാനുള്ള ഔഷധങ്ങള്‍ , വശീകരണ യന്ത്രങ്ങള്‍ , തകിടുകള്‍ ഇവയുടെയെല്ലാം പരസ്യങ്ങള്‍ നിലച്ചു. പല പത്രങ്ങളുടെയും വരുമാനം കുത്തനെ ഇടിഞ്ഞു. മൊബൈല്‍ കമ്പനികള്‍ പല വിധ ഇളവുകളും കൊടുത്തിട്ടും കാളുകളുടെ ഗ്രാഫ് നിലം പൊത്തി.
ഗന്ധര്‍വന്മാരിപ്പൊഴും സ്വര്‍ണം പൊഴിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും ആര്‍ക്കും അതു വേണ്ടാതായി. സ്വര്‍ണം കൊടുത്ത് പകരം എന്തു നേടാന്‍ ?
രാജ്യത്തെ നിയമപാലകരെയെല്ലാം രാജാവ് പിരിച്ചു വിട്ടു.  അവര്‍ക്ക്  ജോലിയൊന്നുമില്ലല്ലോ. പീഡനങ്ങളില്ല, മാനഭംഗമില്ല, ബലാത്സംഗമില്ല. പ്രജകള്‍ക്കാര്‍ക്കും ഒരു  പരാതിയുമില്ല.

ശീലാവതി പതിവു പോലെ ക്ഷേത്രത്തില്‍ പോകും, വരും. അവള്‍ക്കും ആ പഴയ രസം നഷ്ടമായതുപോലെ തോന്നി. എത്രയൊക്കെ ശല്യമായിരുന്നാലും അതിനൊരു സുഖവുമുണ്ടായിരുന്നില്ലേ? ഇപ്പോള്‍ ഒരാളു പോലും തന്നെ ശ്രദ്ധിയ്ക്കുന്നേയില്ല. ഒരു പുരുഷന്റെ നോട്ടത്തിന്, സ്പര്‍ശനത്തിന് അവളുടെ ഉള്ളം തുടിച്ചു തുടങ്ങി.
രാജ്യത്തെ ഈ കുഴപ്പത്തിനു കാരണക്കാരി താനാണെന്ന് ശീലാവതിയ്ക്കു നല്ല നിശ്ചയമുണ്ടായിരുന്നു.
അവള്‍ വീണ്ടും ദേവേന്ദ്രനെ കാണാനുറച്ചു. തുടര്‍ന്ന് ദിവസങ്ങളോളം പ്രാര്‍ത്ഥന. വഴിപാടുകള്‍ ...
അവസാനം ദേവേന്ദ്രന്‍ പ്രത്യക്ഷനായി.
“ദേവാ.. ഇവിടെയുണ്ടായ കുഴപ്പങ്ങള്‍ കണ്ടില്ലേ. ദയവായി എല്ലാം പഴയതുപോലാക്കണെ..”
“ഹ..ഹ.. ശീലാവതീ, നിന്നോട് ഞാനന്നേ പറഞ്ഞതല്ലേ, എനിയ്ക്കു പുതിയതൊന്നും നല്‍കാനാവില്ല, ഇല്ലാതാക്കാനേ പറ്റൂ. ഞാന്‍ നിസ്സഹായനാണ്”.
ഇതും പറഞ്ഞ് ദേവന്‍ അപ്രത്യക്ഷനായി.
ശീലാവതി നിരാശയോടെ പുറത്തിറങ്ങി. വെളിയില്‍ കണ്ട പുരുഷന്മാരെ നോക്കി കൈവീശി, ചിരിച്ചു. ചിലരെ പോയി കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. ചുംബിച്ചു. തന്റെ മാറിടം അവരുടെ ശരീരത്തിലുരച്ചു. എന്നിട്ടും ആരിലും ഒരു മാറ്റവുമില്ലെന്നു കണ്ട് അവള്‍ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു.

ദിനേന അവിടുത്തെ പുരുഷന്മാരുടെ രൂപത്തില്‍ ചില മാറ്റങ്ങള്‍ വന്നു തുടങ്ങി. ചെവികള്‍ നീണ്ടു വന്നു. താടിയെല്ലും മൂക്കും മുന്നോട്ടു തള്ളി. പുറകില്‍ പൃഷ്ഠത്തില്‍ ഒരു വാല്‍ താഴേയ്ക്ക് കിളിര്‍ക്കാന്‍ തുടങ്ങി. അതോടെ കൈകള്‍ രണ്ടും മുന്നോട്ട് കുത്തി നാലുകാലിലായി നടപ്പ്.  ഒപ്പം കൈയിലും കാലിലും കുളമ്പുകള്‍ ഉണ്ടായി.
ഒരു ദിവസം  നേരം പുലരുമ്പോള്‍ പുരുഷന്മാരുടെ രൂപപരിണാമം പൂര്‍ത്തിയായിരുന്നു. 
“ബ്രേ...!”
കോവര്‍ കഴുതകളുടെ പതിഞ്ഞ അമറിച്ച മാത്രം എല്ലായിടത്തും മുഴങ്ങി.
പുരുഷന്മാരില്ലാതായ രാജ്യത്തേയ്ക്ക് അന്നു രാത്രി ഗന്ധര്‍വന്മാര്‍ പറന്നിറങ്ങി. വശീകരണ ഗന്ധവുമായി...

“ഋതു”വില്‍ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച മറ്റു കഥകള്‍

മാലാഖക്കുഞ്ഞ്.

രാത്രിയില്‍ യാത്രയില്ല

പാപത്തിന്റെ ശമ്പളം.